سر را گذاشته اند روی شانه های تاریخ تا روایت بودن شان برای همیشه در ذهن تاریخ ثبت شود.سرخ تر از هر لاله ای، گرم تر از هر خورشیدی، سبزتر از هر بهاری و استوارتر از هر سروی ایستاده اند. چفیه های شان بوی بهشت می دهد و پشت خاکریزهای عشق پای سفره موعود با “بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ” روزه شان را افطار می کنند. اسماعیل هایی که ایستادند و با خدای شان عاشقانه از قربانی شدن حرف زدند. خلوت های خودشان و خدای شان پر بود از ندبه و کمیل و توسل. سنگرهای شان تمام گوش می شد و تو را می برد به خیمه گاه عاشورایی. یک خودنمایی شیرین مقابل معبود.
امروز و در وجب به وجب خیابان های شهر حق تقدم همیشه با شهداست، آنها که در نفس های گرم شهر،طنین صدای آسمانیشان زنگ می زند و آنها که بر روزهای ما عطر عاشقی و نسیم بهشتی پاشیدند. شهر زیر سایه این حقیقت‌جوهای عاشق نفس می‌کشد. روز شهید ،فداکاری،صداقت،ایستادگی،تواضع،عاشقی،هیهات من‌الذله،شهادت و تقوا را با هم دارد.
شهدا، تفسیر مجسم پاکی و روشنایی بر پلشتی ها و تاریکی های جهان هستی اند و به راستی راز جاری ماندن شهدا، چیزی جز جوشیدن از چشمه زلال عشق نیست.
شهد شهادت گوارایشان.